Koncert Dawida Podsiadło w Poznaniu - emocje, szczęście i radość

Koncert się zbliża

Po meczu skoczyliśmy do żabki po małe smakołyki, kilka pamiątkowych zdjęć i grzecznie czekaliśmy na koncert w ogródku piwnym. Organizacyjnie rewelacja, żadnych kolejek wszystko pięknie opisane, obsługa obiektu miła i pomocna. Dziękujemy Pani z płyty za wszystkie ciekawostki. Ile bisów zagra gwiazda wieczorów, jacy goście będą towarzyszyć Dawidowi.

Ulokowaliśmy się na płycie, ja trafiłem idealnie bo mogłem palić papierosy w tym miejscu. Od wodopoju dzieliło mnie z 10 metrów. Gorzej było z jedzeniem, zbyt duże kolejki na szybko zjedliśmy hot-dogi. Wielkim fanem Dawida oś nigdy nie byłem, kilka szlagierów znałem i to wszystko. Sama scena zrobiła na mnie ogromne wrażenie tak wielkie, jak telebimy jej towarzyszące. Nie byłbym sobą jak bym nie napisał o jednej miłej sytuacji.

Small talk

Stałem grzecznie w kolejce po piwko i jakoś mnie tak przechyliło do tyłu. Tak się stało, iż nadepnąłem uroczą blondyneczkę. Powiem więcej, sama mnie zagadywała, a raczej rzadko mi się to wcześniej przytrafiało. Teraz jest inaczej, wystarczyło zrzucić 15kg, pójść do barbera i być pewnym siebie…

Koncert

Koncert był rewelacyjny, wyświetlane materiały na telebimie sprawiały wrażenie rzeczywistych. Dawid jest scenicznym kotem. Jest wybitnym artystą, ale mi najbardziej imponowały przemowy pomiędzy wykonywanymi utworami. Nie wiem czy dobrze to określę, ale jego maniera sceniczna i sposób mówienia jest niepodrabialny. Zapierającym wdech momentem było pojawienie się Pana Artura Rojka (oczywiście wiedzieliśmy, że się pojawi). Panowie zaśpiewali utwór „Długość dźwięku samotności” przy głośnym akompaniamencie zgromadzonej publiczności. Śmiało mogę stwierdzić, że minimum 90% ludzi śpiewało wspólnie tę piosenkę.

Wszechświat i wibracje

Skorzystałem z panującej tam energii i wysokich wibracji i puściłem parę rzeczy do wszechświata. Jak wiadomo to co myślimy bardzo często się urzeczywistnia. Pomagają w tym wizualizacje i wywoływanie najwyższych wibracji. Jestem zwolennikiem hasła „To Ty kształtujesz swoją własną rzeczywistość”. Jeśli myślisz, że się spóźnisz to tak będzie.

Wibracje i wszechświat nie znają logiki. Jeśli usilnie sobie powtarzasz „nie spóźnię się”, „nie chcę się spóźnić” to finał tej historii dopowiedz sobie sam/sama. Jeśli tylko zmienisz nastawienie na pozytywne, powtarzając sobie „zdążę”, „będę o czasie” to tak też się stanie. Oczywiście nie wszystko materializuje się od razu. Jest to oczywiste z wiadomych przyczyn, na świecie panowałby ogromny chaos. A mieszkania ludzi mogłyby wypełnić na przykład słonie.

Ktoś na pewno sprawuje nad tym kontrolę, mówią że to Bóg i ja w to głęboko wierzę. Wracając do koncertu. Na zawsze zapamiętam moment w którym wszyscy podnieśli niebieskie karteczki, które dostaliśmy na wejściu, a następnie włączyli latarki w telefonach. Wcześniej widziałem to tylko na reklamach, na żywo nie do opisania. Latały też zielone konfetti i były też płomienie. Po raz kolejny pierdolone BLIŹNIACZE PŁOMIENIE… nie wiem czy osoby stojące przy scenie nie straciły brwi.

Ale robiło się strasznie gorąco, efekty jak w filmach Michaela Bay’a. Koncert nie mógł się obyć bez mojej ulubionej piosenki „Mori”. Nie dotrwałem do końca koncertu, zbyt długo trzymałem w sobie złocisty napój… i musiałem czym prędzej udać się w wiadome miejsce. Dziękuje wam, że mogłem w tym uczestniczyć. Dziękuje również pomysłodawcy całego wydarzenia 🙂